Jesteśmy dla ciała czy ciało jest dla nas?

Jesteśmy dla ciała czy ciało jest dla nas? A może jesteśmy tylko ciałem w którym jest wszystko, albo wszystkim a ciało jest dodatkiem? W dzisiejszych czasach (a może tak było zawsze tylko dziś modnie o tym wspominać) często traktujemy nasze ciało jako zbędny balast, przysłowiową kulę u nogi. Bo chcemy robić to, tamto, działać, a tu lipa. Biodro boli, w krzyżu łupie, plecy są spięte, garbimy się. I wkurzamy na siebie że tak się dzieje. Albo w drugą stronę – w sposób rabunkowy eksploatujemy nasze ciało, wyzyskujemy, sztucznie podkręcamy aby wycisnąć jeszcze więcej, jeszcze dłużej. Tak czy siak nie obchodzimy się z nim należycie. Wiecznie oczekujemy czegoś od niego. Zapominamy o tym, że ciało jest w sumie najbliższym nam kawałkiem dzikiej przyrody i powinniśmy je chronić. Stanowi fundament świadomości i wiąże nas bezpośrednio z materialną częścią naszego życia jako całości. Dzięki ciału jesteśmy połączeni z otaczającym światem, jest naszym swoistym interfejsem między wewnętrznym ja a całą resztą materialnego otoczenia. I często mamy z tym problem. Pamiętaj, że jest to część dzikiej przyrody i jako takiej należy się właściwy szacunek. Bo nie robiąc tego nie szanujesz po prostu siebie. Popatrz, posłuchaj, poczuj. Uświadom sobie, że sygnały płynące z Twojego organizmu są po coś i są Dla CIEBIE. Dają znać, ostrzegają, nagradzają. Pochyl się nad tym i uszanuj. Nie rabuj, nie odrzucaj. To w końcu jesteś Ty, dla siebie…